16/34

Paddington, şu anda ayılar için bir huzurevinde yaşayan sevgili teyzesi Lucy’yi ziyaret etmek için Peru’ya döner. Brown ailesi bir araya geldikçe, bir gizem onları beklenmedik bir yolculuğa çıkarırken heyecan verici bir macera başlar. Önceki iki filmin yönetmeni olan Paul King, bu bölümü yönetmemeye karar verdi. Ancak, bu üçüncü film için fikri o ortaya attı ve yapımcı olarak ekibe katıldı. Graham Norton Show: Billy Crystal / Emily Mortimer / Hugh Bonneville / Pharrell Williams / Michael Kiwanuka (2024). ‘Paddington Peru (2024)’, ‘Paddington 2’ (2017) kadar iyi değil, ancak bazı erken tepkilerin beni inandırdığı kadar büyük bir gerileme de değil. Çoğunlukla, hala eğlenceli ve hoş bir şekilde nazik bir deneyim, keyifli olduğu kadar ferahlatıcı da. Standart macera hikayesi ilk iki filmin kısa öykü yaklaşımından daha az belirgin olsa da, bu bağlamda yine de yeterince iyi çalışıyor ve büyüleyici karakterlerinin klasik devam filmiyle karşılaştıklarında bile büyülemeye devam etmelerini sağlıyor. Kahramanın henüz bilinmeyen kökenlerini keşfetmek için doğal ortamlarından çıkarılıyorlar. Bolca komik an var ve film ilk kareden itibaren iyi huylu. Gerçekten harika bir film ve bazen ihtiyacınız olan tek şey bu. Selefleriyle karşılaştırıldığında güçlü bir duygusal özden yoksun. Birkaç anı dokunaklı olsa da, prodüksiyon özellikle dokunaklı değil ve gözlerinizi yaşartmayacak. Ayrıca, karakter çalışmalarının bir kısmı oldukça yüzeysel ve kardeşimin de belirttiği gibi, neredeyse zorunlu bir devam filmi gibi hissettiriyor. Hikaye bir bütün olarak oldukça standart ve neredeyse sonuna kadar belirli bir formülü izliyor. Oldukça tahmin edilebilir ve oldukça genel hissettiriyor, neredeyse Paddington ana vuruşları zaten ortaya konulduktan sonra yeniden yapılmış gibi. Birkaç soruna rağmen, bu özellik hala memnun edecek kadar çok şeye sahip. Büyüleyici kadrosu her zamanki gibi güçlü, bazı iyi yeni gelenler (Antonio Banderas ve Olivia Coleman) ihtiyaç duyduklarında sahneyi neşeyle çiğniyorlar. Özel efektler tutarlı bir şekilde iyi, aynı adı taşıyan ayı, diğer karakterlerle aynı alanda olmadığını düşünmeyi garip kılan bir şekilde hayata geçirilmiş gibi görünüyor. Kırmızı halıda doğal bir şekilde görünmediğinde, bir şeyler eksik hissettiriyor. Film hafif ve canlı; gerçekten uçup gidiyor ve genel olarak çok eğlenceli. Görsel ve diyalog vurguları ve sizi ayaklarınızdan yerden kesen çene düşüren aksiyon sahneleriyle dolu. Gerçekten iyi vakit geçiriyorsunuz. Sonuç olarak, serisine mükemmel bir şekilde saygın bir ekleme, iyi yapılmış ve keyifli bir film. Paddington 2’yi (2017) takip etmesi üzücü, çünkü ikisi arasında hangisinin en iyi -ya da en azından evrensel olarak en çekici- olduğu konusunda bir tartışma var. – Tüm zamanların en iyi filmi, çünkü gerçekten harika bir aile filmi. Tüm zamanların en iyi filmini (tekrar) veya hatta tüm zamanların en iyi ikinci filmini bekliyorsanız, açıkça hayal kırıklığına uğrayacaksınız. Ancak neredeyse her sahnesinde büyüleyici ve eğlenceli olan sağlam bir çaba. Birçok benzerinden çok daha iyi. Bir mucize beklemiyorsanız, hoş bir şekilde şaşıracağını düşünüyorum.